Geçenlerde sosyal medya platformlarından birinde gezinirken, önüme garip bir kişisel gelişimcinin videoları düştü, merak ettim. "Başarmak için hemen yola çık" diyen kişisel gelişimcinin diğer videolarını da izledim. Kişisel hikâyesinde büyük bir trajedi var. Anne ve babasını çok erken yaşlarda kaybetmiş. Bir süre sokakta yaşamış. Hatta bir bankanın içinde falan kalmış birkaç gün. Sonra yetiştirme yurdu... Gel zaman git zaman nasıl olmuşsa olmuş ruhunda bir girişimcilik rüzgârı esmiş. Ankara'daki evlere gidip elektrikli süpürge pazarlamaya başlamış. Sonrası malum aslında. Başka bir iki girişimden sonra da zengin olmuş. Şimdi ne yapıyor diye sorarsanız; dünyayı geziyor, çeşitli başkentlerden nasıl zoru başardığına dair videolar paylaşıyor.

O kadar garibime gitti ki üzerinde gerçekten düşünmek istedim. Hadi önüne koyduğun böyle bir ideal vardı ve başardın… E, modern eziklerin tabiriyle "kimseye muhtaç olmadan" da yaşamaya başladın. Dünyayı da gezip duruyorsun, neden hikâyeni insanlarla paylaşıyorsun sürekli? Cevaplaması zor değil aslında. Kendisinin bir zirveye çıktığını, hayatının da işi gibi bir başarı hikâyesi olduğunu düşünüyor ve söylemesi zor olsa da, gün geliyor kendi hayatını "pazarlamaya" başlıyor. Kişisel gelişimin en sık rastlanan tarafı, insandan bir riyakâr imal etmesi.

Yaşam koçları, mentorlar, gurular… Tamamıyla bireysel yaşayalım diye uydurulmuş kişilikler. Kardeşlik hukukunu, aileyi, geleneksel toplumu hiçe sayan, yemek koçu, zayıflama koçu, duygu gurusu, ilişki gurusu gibi modern icatlar. Başka bir taraftan bakıldığında haksız da değiller. Kendimize her gün "mutsuz" bir hayat imal etmeyi başardık. Oysa "bilmem kaç adımda mutluluğu yakala" diyen tüccar da çok iyi biliyor ki, hayat tümüyle mutlu anlardan oluşmaz, mutsuzluklar da vardır. Bu dosyayı, günümüzde gittikçe artan Kişisel Gelişim zokasını yutmayalım diye hazırladık. İsmet Özel'in dediği gibi "İnsan için önüne çıkan bütün yollar yürünebilir olmuşsa o insan artık kaybolmuş demektir." İyi okumalar.