Cumhuriyet döneminde merkez ile çevre arasındaki dikotomi devam eder. Merkezi temsil eden seküleraydınlanmacı azınlık bürokrat grup, kendi “modernleşme”sini çevreye benimsetmeye çabalar, bunu yaparken de genellikle uzlaşmaikna yerine zorlama ve tasfiye yöntemlerini tercih eder.

Paranoya temalı filmlerin neredeyse tamamında şizofreni, çeşitli kişilik bozuklukları ve psikolojik travmaların yanı sıra dini semboller ile inanışlara dair ayrıntılar sıklıkla ele alınır oldu.

Dünyadaki sosyal ve ekonomik varlığını olduğundan çok daha büyük gören, daima bir oyunun parçası olduğunu düşünen, her teknolojik ve sosyal gelişimin ardından kendisine muhakkak bir zarar geleceğine inanan ve buna göre davranan çok sayıda örnek var etrafımızda.

Dijital dönüşümden geriye dönüş yok.

Bir felaket senaryoları imalathanesi gibi işleyen günümüzün toplumsal paranoyalarında bilim ve teknoloji önemli bir yer tutuyor. Sözde bilime atıf yapan komplo teorileri çoğu zaman tutarsız ve kendilerini çürütüyor. Ancak bilimsel verilerin desteklediği bazı senaryolar tehdit değil; süreç şimdiden başlamış durumda.

Paranoya dâhil, bütün nörotik sorunların sahipleri, çok “düşünen” insanlar. Biraz evhamlı olmak fena değil. Biraz kuruntulu olmak... Ama “hüsnü kuruntu” boyutunu aşmadan...

Adını net koyalım, Türkiye'de kendine ''Solcuyum'' diyenlerin büyükçe bir kısmı ''İslam Paranıyası'' içinde yaşadılar. 28 Şubat, sekülerlerin paranoyalarının en üst noktası idi aslında.

Covid-19 bütün dünyanın ortak düşmanı, fakat ortaya çıkardığı durum aklıma gelen büyük grupların birleşmesi fikrinin tam tersi yönünde oldu.

İçinde yaşadığımız çağın mümeyyiz vasıflarından biri, yalan ve hakikatin melezleşmesidir. Nerede yalan başlıyor, nerede hakikat, biz hayatlarımızı ne kadar gerçek yaşıyoruz, ne kadar yalanız, kendi hayatlarımız ne kadar yalan? Kendi özümüze, değerlerimize ne kadar sadık kalabiliyoruz? Güven, biraz da kendi değerlerimize sadakatle alakalı bir şey

İnsanlığın endişeden muaf olduğu bir dönem yok. Ancak içinde bulunduğumuz zaman diliminde sorunlar, endişeler fazlasıyla çeşitlenmiş ve küresel bir boyut kazanmış görünüyor: Hâl ve gidişatın bizi kara kara düşündürdüğü şeyler artık kocaman listelerle uzayıp gider oldu: "Ne olacak bu dünyanın hâli, memleketin hâli, şu iklimin hâli?" Ya da Ortadoğu'nun, ABD'nin, Koronavirüs salgınının, dünya siyasetinin,...

Şüphe siyasallaştığında paranoyaya dönüşür. Bir ülkede fay hattının, travmanın yoğunluğuna bağlı şekilde korkular, takıntılar, paranoyalar da artar.

Her birimiz durmak ile gitmek arasında sınanırız. Hayatı ikilem içinde yaşarız gerçekte, Hz. Musa’nın yaşadığı her birimizin ömründe defalarca tecrübe ettiğidir: Durmak ile gitmek arasında denendiğimiz her durumda Musa’nın annesiyizdir

İlacını ve tedavisini bilmediğimiz bir pandemi sürecinden dolayı müthiş bir paranoya bizi içerisinde çekti.

Gelmekte olan yeni çağ herkesin “paranoyaları” üzerinde sağlam bir çalışma yaptı. “Paranoya Çağı” olgusunu bütün veçheleri ile masaya yatırdığımız bu sayımız inşallah biraz daha agâh olmamıza vesile olur.

Uyanın! Konuşmamız lazım