Birkaç yıl önce, Prag yakınlarındaki Terezin Nazi Kampı'nı ziyaret ettiğimde, kapıdaki anıt mezarlar gözüme çarpmıştı. Kampta başka milletlerden de birçok insan katledilmişti oysa. Ama anıt mezarlar yalnızca Yahudiler için yapılmış, üzerlerine sadece Yahudi kurbanların isimleri kazınmıştı. Kampta can veren diğer masumlar neden görünmez kılın - mıştı? Bu seçici bir anımsama, acıyı ve kaybı tekilleştirme çabası mıydı yoksa? Acılar arasında hiyerarşi kurmaya çalış - mak kabul edelim ki Siyonizm'in en büyük başarısı.
Yıllar önce çalıştığım gazetenin yazı işleri toplantısındayız. Yeni dış haberler müdürümüz, günlük gelişmeleri aktarır - ken söze şöyle başlamıştı: "İsrail ile Filistinliler arasında bir haftadır devam eden çatışmalarda…" Oysa o günlerde, İsrail "sivil yerleşimciler" adı altında Filistinlilerin evlerini pervasızca gasp ediyor, aileleri zorla sürüyordu. Buna karşı direnen Filistinliler, ellerine geçen her şeyi, işgalci ve terö - rist İsrail askerlerine fırlatıyordu. Ama prestijli bir yabancı üniversiteden mezun olan o genç arkadaşımız, cümleyi uluslararası medyanın kodladığı şekliyle kuruyordu. Direnişin bir "çatışma"ya, zulmün bir "taraf" mücadelesine indirgenmesi, yalnızca bir kelime oyunu muydu, yoksa imaj mühendisliğinin geldiği son nokta mıydı?
Bugün sokağa çıkıp Gazze'de devam eden katliam hakkında insanlara sorular sorsak, ne gibi cevaplarla karşılaşırız? Birinci grup, şüphesiz Filistin halkına güçlü bir şekilde sa - hip çıkacaktır. İkinci grup, "çocuklara çok üzüldüğünü ama Hamas'ın da terörist olduğunu" söyleyecektir. Üçüncü grup ise, Gazze katliamı sanki hiç yaşanmamış gibi davranacak, konuyu değiştirecek veya duymazdan gelecektir. Kendi topraklarını savunmak, işgale ve soykırıma uğramak karşı - sında bir tepki vermek "terör" kelimesiyle damgalanıyorsa, dünya tarihi gerçekten yanlış yazılıyor olabilir mi?
Bütün bu soruların cevabı, dosyamızın ana eksenini oluş - turuyor: Siyonizm'in, Yahudi imajını, hassasiyetle seçilmiş "kültür nesneleri" ve güçlü bir medya etkisiyle nasıl temize çektiği maharetinde yatıyor. Yahudi imajı, II. Dünya Savaşı sonrasında, özellikle Holokost'un yarattığı trajik bellek üzerinden, uluslararası arenada özenle inşa edilmiş, üze - rinde titizlikle çalışılmış bir imajdır. Öyle ki ne akademik literatürde ne de güncel dini kaynaklarda, bu imaj hakkında olumsuz bir cümle bulmanız günümüzde neredeyse im - kânsızdır. Bir dinin veya bir milletin tamamına yönelik bir "ırkçılık" yapmak değil niyetimiz. Ancak şu temel soruyu sormadan da edemiyoruz: İslam ile ilgili Batı literatürü, özellikle son yıllarda, bir sürü olumsuz çağrışımla dolup taşarken; Gazze'de yüzyılın en ağır katliamlarından biri yaşanmasına rağmen neden Yahudi imajı neredeyse hiç zedelenmiyor?
Bu sayımızda, işte bu sorunun izini sürüyoruz. İyi okumalar.
