Lacivert Dergi

Yazarlar Elif Eda Karagöz
Elif Eda Karagöz
Elif Eda Karagöz

Koku

11 Nisan Salı2017 İnkâr edilmesi güç bir koku yayılıyor bedenlerinden. Ve metronun şehirli sakinleri kendi bedenlerini kokunun kaynağından uzaklaştırmak suretiyle bu kokuyu hapsedecek bir halka yaratmış. Sanki kendi kendini imha etmesini bekledikleri bir akrep yakalamış gibi... Bilirsiniz toplum içinde herhangi bir şeyi parmak ile göstermek son derece uygunsuzdur; sadece şehirliler bilir, uygunsuz ilan ettikleri eylemleri en medeni biçimde icra etmeyi.
Elif Eda Karagöz

Srebrenitsa'yı da böyle mi unuttuk Allah'ım

02 Ocak Pazartesi2017 Savaş, yıkım, terör saldırıları haberlerinin ortasında bir çocuk yetiştirmeye çalışıyorum. Her gün en az bir tane mahvolmuş çocuk fotoğrafı görüyorum. Yutkunuyorum. Ve her seferinde dönüp kızıma bakıyorum. Kilometrelerce ötede olan savaş, ona sımsıkı sarılıp bir daha hiç ama hiç bırakmamamı söylüyor. Fotoğrafına yahut videosuna baktığım, yaşadığı yıkımların donuklaştırdığı çocuk ise "Biraz da bana sarılsan olmaz mı" diyor.
Elif Eda Karagöz

Bu cemaatin cenaze namazını kim kıldıracak?

07 Aralık Çarşamba2016 O son sünneti nasıl hızla, ne türlü korkularla kıldığımı bir ben bilirim, bir Allah bilir... Bir laf edecekler, kızgın bir ifade takınacaklar da Zeynep de bir daha camiye gelmek istemeyecek endişesi de eklenince korkuma, bilmem haneme yazılmış mıdır o kıldığım namaz?
Elif Eda Karagöz

Yara (...)

05 Ekim Çarşamba2016 Ne olacaktı şimdi kızıma, bana, bize, ülkemize? Bakışlarım telefon ekranıyla kızım arasında mekik dokuyordu. Evladımın tutsak edilmiş, köşeye sıkıştırılmış bir ülkenin sabahına uyanacağını düşünmek; onun geleceği endişesiyle içimin içimi yemesi vatan denilen o soyut kavramı giderek somutlaştırıyordu zihnimde.
Elif Eda Karagöz

Annelik tabiatımızda mı var?

07 Haziran Salı2016 Toplum ve kültür tarafından kurgulanan ve aktarılan annelik bütün ağırlığıyla henüz doğumdan çıkmış bedenlerimize abandığında silkinip kendi deneyimlediğimiz şekliyle anneliği anlamaya, keşfetmeye, yaşamaya takatimiz kalmıyor. Yorgun oluyoruz.
Elif Eda Karagöz

SING! SING! SING!

16 Mayıs Pazartesi2016 Amy WInehouse 21’inci yüzyıl pop kültür tüketicileri için biçilmiş kaftandı. Yazdığı şarkı sözleri, kendi deneyimlediklerinden süzülüyordu; yaşamadığı bir şeyi şarkıya dönüştürmesi, bir röportajında ifade ettiği üzere, mümkün değildi. Seslendiği kitle de bunu seviyordu. Muhteşem bir ses, karanlık ve sahici hikâyeler... Daha ne olsundu?
Elif Eda Karagöz

Şu bilim dedikleri

02 Aralık Çarşamba2015 Bilim insanları bizim için araştırıyor, hasıl olan bilgiyi bilimsel dergiler haber ağlarına ulaştırıyor, haber ağları bizim için pişiriyor, serçe parmak hani bana hani bana diyor. Ve kimse sormuyor: Doğru sorularla yola çıkıldığını nereden bileceğiz? Ortada bir etiketleme niyeti değil de sahiden bir anlama çabası olduğuna nasıl emin olacağız?
Elif Eda Karagöz

Bağışla bizi ey sokak!

03 Kasım Salı2015 Aynı sokakları yan yana adımlıyorduk, başımızda aynı kavak yelleri, dilimizde aynı sersemce espriler, Metallica dinleyip kapitalizme küfrediyorduk... Fakat sokaklar nedense eşit davranmıyordu bize. Sokaklar, ilk gençliğimin ufalanıp gittiği Kadıköyü’nün sokakları...
Elif Eda Karagöz

Bir Filistin vardı, bir Filistin gene var

28 Ağustos Perşembe2014 Her biri farklı ülkelerde yaşamakta olan Filistin Kurtuluş Örgütü üyesi 11 şair, yazar, entelektüel, düşünür, Mossad ajanlarınca tek tek avlanmak üzere gizlice hedef tahtasına konuldu.
Elif Eda Karagöz

Bir imaj yaratmak

06 Ağustos Çarşamba2014 İnsanların tahayyülüne bir imaj sunmak, basit ya da şöyle diyelim saf bir eylem değil. Nihayetinde Keloğlan ile Süperman’in yer değiştirmesine sebep olabilir. Buradan da anlaşılacağı üzere bir imaj ‘yaratmak’ büyük mesuliyettir. Bir zihne çok kuvvetli bir uyaranla dokunursunuz. Bunun sorumluluğundan kaçmak mümkün müdür?
Elif Eda Karagöz

Kış Uykusu

04 Temmuz Cuma2014 Kış Uykusu evvela diyalog ağırlıklı olmasıyla dikkatleri üzerine çekti. Sanki sınıfın en arkasında hiç çıtı çıkmadan oturan ama varlığı da hep hissedilen o çocuk nihayet bir konuda ağzını açıverişti de bu sefer tüm sınıf sessizliğe gömülmüş, hayretle çocuğun ağzından dökülenleri topluyordu.
Elif Eda Karagöz

Burası dünya buradan çıkış yok!

05 Haziran Perşembe2014 İnsanoğlunun varoluşu üzerine aynı hikayenin farklı iki tonu: Inside Llewyn Davis ve Chinatown.
Elif Eda Karagöz

Taşrada ölüm, şehirde aşk

25 Nisan Cuma2014 1927 yapımı Gündoğumu’nun öldürmeye teşebbüs edeni erkek ama o aslında iyi biri; öldürmeye teşvik edeni haz peşinde koşan kadın ve o çok kötü biri; ölümden döneni, katilini affedeni, evliliği yoluna koyanı kadın ve evet o da iyi biri ama başkahramanımız değil. 1920’lerde bunu anlamak kolay da 2010’ları devirmeye yaklaştığımız zamanlarda neden hikâyelerinin başrolünü üstlenen kadın karakterler parmakla sayılacak kadar az, merak konusu.
YENİ YAZILAR

Birol Biçer

VATİKAN JORGE MARIO BERGOGLIO HRİSTİYANLARIN RUHANİ LİDERİNİN BAR FEDAİSİ OLARAK PORTRESİ Katoliklerin ruhani lideri Jorge Mario Bergoglio ya da Papa Francis geçmişi hakkında hiçbir şeyi saklamaya...

Hakkı Öcal

Artık her türlü gelişmişliğimizin ölçütü, tükettiğimiz ve ortaya çıkarttığımız atık değil mi? Tükettiğin kadar modernsin; geride bıraktığın artık kadar çağdaşsın.

İbrahim Altay

Mecnun'un ancak adı var Acıklı olan şuydu ki kimsenin, neredeyse kimsenin, hakikatte ne olup bittiği ile alakası kalmamıştı. İbrahim Efendi anladı ki Leyla fosforlu kedi gözü gibi kendisini hipnotize...

Sena Subaşı

Bugün bütün çocuklar, reklam bombardımanının eşlik ettiği tüketici bir dünyaya gözlerini açıyor. Bu karmaşada ruhsal ihtiyaçlarının göz ardı edilmemesi gerekiyor. Bu sorumluluksa en başta ebeveynlere düşüyor.

Ayşe Eyyüpkoca Atila

Sümeyra Keleş Yerkel, tarih mezunu, sosyoloji ve medya/iletişim bölümlerinde yüksek lisans yapmış, uzunca bir süre TRT World’de çalışmış, Kültür ve Turizm Bakanlığında bakan danışmanlığı gibi kimi görevler yürütmüş, halihazırda medya veri analisti olarak çalışan, msu gibi bir özgeçmişe sahip biri. Ama bütün bunların dışında Sümeyra’nın herkesin bilmesini istediğim bir başka hikâyesi var. Sümeyra iki evlat annesi. Biri özel… Yerkel’in ve dolayısıyla Emir Zahit’in hikâyesinin peşine düştüğümden bu yana tarif etmekte güçlük çektiğim bir yumru taşıyorum boğazımda. Kurucu ortağı olduğu, “özel çocuk” sahibi anne olmanın getirdiği duygu ve deneyimlerinini paylaştıkları Hemhâl Podcast’lerini, uzunca bir süre mutfakta çalışırken, trafikteyken dinledim. Sonunu bilmeme rağmen onlarca kaydın sonunu kaygı içinde bekledim. Çok kez kalakaldım, öylece. O tutulmayı yine Sümeyra ve Hemhâl Podcast ortağı Ümran’ın her şeye rağmen şükür dolu sesleri bertaraf etti. Hele, “Emir Zahit’i Yolcularken” bölümü… Arabayı sağa çektim. Bir süre kaldım orada. İnsanlığımın, anneliğimin derinliğiyle yüzleşmemi sağlayan cinstendi. Hayatı normal, sağlıklı akışında yaşayan insanları alabora edecek türden bir hikâyenin içindeydim resmen. “Beklenen bir olay olarak görülen ölüm, bekleyişe son vermeye muktedir değildir.” diyordu Borgna. Bunu gördüm; Emir Zahit’in ölümü Sümeyra’nın bekleyişine son vermemiş. Bilakis, sabır ve tevekkül içinde bekleyen bir anne görüyorum hâlâ. Her birimiz anneliğe dair edindiği deneyimi avucunda tutsun evet, fakat şimdi bir başka göz ve kulakla bir özel çocuk annesini, Sümeyra’yı dinleyelim… Çünkü inanıyorum ki bu hem bize hem her gün yanımızdan geçen başka özel gereksinimli çocuk annelerine, hem de Sümeyra’ya iyi gelecek.

Ayşe Kaya Göktepe

Tükenmişlik sendromunun bir psikolojik rahatsızlık olarak önümüze düşmesi işten bile değil… Yaşamın tek amacının mutluluk ve maksimum hazza ulaşmaktan geçtiği düşüncesine dayanan radikal hedonizm endüstrileşme ile beraber hayatımızın zeminine oturdu.

Dilek Güngör

Son dönemde vatandaşın bir numaralı gündemi zincir marketler… Döviz kurlarının sabit gitmesine, benzin fiyatlarının düşmesine, üretimde finansman maliyetlerinin indirilmesine rağmen temel gıda ve...

Enis Doko

Eğer insanlık şu anki gibi yaşamaya devam etmek istiyorsa, yani tüketimde herhangi bir değişikliğe gitmezse, dünyanın ihtiyacımızı karşılaması için nüfusun 4,5 milyara düşmesi lazım.

İsmail Erdoğan

Üretim biçimlerindeki değişim insanoğlunun hayatını ve binlerce yıllık geleneklerini kökten değiştirdi. Sanatın da bundan nasibini alması kaçınılmazdı. Sanat hayat demekti ve hayata dair değişim sanatta doğrudan karşılık buluyordu.

Tuba Kaplan

Modern dünyada ilişki biçimleri, tercihleri değişmeye başladı. Ne de olsa insan değişiyor, dönüşüyor. Artık çiftlerin kurduğu ilişkiler uzun soluklu ve nitelikli olamıyor. Vefanın, dostluk duygusunun, sabrın, ailede özverinin ve birçok değerin yerinden oynadığı, üzerimize ağır geldiği bir dönemden geçiyoruz. Şunu açıkça söylemek mümkün: Modern insanın tüketim güdüsü kendinde bir dönüşüme sebep oldu ve bu da ilişkilerini etkiledi. Bu durum beraberinde birçok sorunu da getiriyor. Boşanmalar artırıyor, “single mom” ve “single dad” denilen yalnız ebeveynler çoğalıyor. Yeni tip aile modelleri oluşuyor. Bireysel tercihler ve yalnızlıklar çoğalıyor. Yoksa tüketim çağında insanlar birbirlerini de mi hızla tüketiyor? Aşk, ilişki ve sevgilerin ömrü neden kısa sürüyor? Peki, şimdi ne olacak? Aile Danışmanı Saliha Erdim, Aile Danışmanı ve Psikoterapist Habibe Aykan, Uzm. Psikolog Muhammet Genç’e Lacivert okurları için sorduk: Bu çağın tüketim güdüsü insan ilişkilerine nasıl yansıyor? Aşkın ömrü gerçekten üç yıl mı?
BİZE ULAŞIN