Art arda yaşanan bu iki acı olayda da kurbanların aileleri insanları yatıştırmaya çalışan söylemleriyle dikkat çekti. Biz de bu açıklamarı, yorumsuz bir şekilde sayfalarımıza taşımaya karar verdik.

ABD'nin Kuzey Karolina eyaletindeki Chapel Hill bölgesinde, 10 Şubat 2015 günü üç Müslüman genç silahlı bir saldırgan tarafından, park kavgası olduğu iddia edilen bir sebepten ötürü öldürüldü. Chapel Hill saldırısından bir gün sonra, bu sefer Türkiye'de vahşi bir cinayet işlendi. 19 yaşında bir üniversite öğrencisi olan Özgecan Aslan, 11 Şubat 2015'te, bir minibüs şoförü tarafından öldürüldü ve yakılarak bir dere yatağına atıldı. Art arda yaşanan bu iki acı olayda da kurbanların aileleri insanları yatıştırmaya çalışan söylemleriyle dikkat çekti. Biz de Lacivert Yazı İşleri olarak bu açıklamaları, yorumsuz bir şekilde sayfalarımıza taşımaya karar verdik…

Chapel Hill

Çocuklarının öldürülmesinin 'nefret suçu' kapsamında değerlendirilmesini isteyen Deah Barakat'ın babası Namee Barakat, "Adalet istiyoruz" dedi. Tüm acılarına rağmen insanları itidalli davranmaya çağıran Deah'ın erkek kardeşi Farris Barakat da, "Bu dünyanın ve bu ülkenin üç harika vatandaşını kaybettik. Ancak onların binlercesine ilham olacağını düşünüyorum. Cinayet şiddet olaylarını tetiklememeli. Ateşe ateşle karşılık vermeyelim" şeklinde konuştu. Deah'ın kuzeni Abdulkadir Bakarat ise, basının Müslümanlara yönelik nefret cinayetini park kavgasına indirgemesini "Park tartışması yüzünden kim bir insanı öldürebilir?" sözleriyle eleştirdi.

Öldürülen kızların babası psikiyatrist Muhammed Yusuf Ebu Salha: "Bana, 'Allah'a yemin olsun ki bu adam bizden ve görünüşümüzden nefret ediyor. Nefret dolu bir komşu' demişti" ifadelerini kullandı. Basındaki Müslüman karşıtı tutumu da eleştiren Ebu Salha, "Medya, Amerikan vatandaşlarını 'İslami terörizm' sözleriyle bombardımana tutuyor. Bu da insanların bizden korkmasına, nefret etmesine, bizi dışlamasına neden oluyor. Eğer bir insanın sizinle bir problemi varsa zaten çoktan sizden nefret etmiş oluyorlar ve kafanıza kurşunu sıkıyorlar" diye konuştu.

Ebu Salha: "Bu bir infaz şekli. Park yeri kavgası değil, nefret suçu. Her birinin başında kurşun vardı. Bu adam, kızıma ve damadıma defalarca musallat oldu, onlara karşı belindeki silahını göstererek konuştu. Rahatsızdılar ancak bu kadar ileri gidebileceğini bilemezlerdi."

Özgecan Aslan

Özgecan Aslan'ın babası Mehmet Aslan: "Ben milletimizden çok şey bilmem ama Ma'un Suresi'ni, Ali İmran Suresi'nin 103'üncü ayetini ve Asr Suresi'ni okumalarını tavsiye ediyorum. Bu ayetler bana göre çok önemli. Doğru yolu bulmak, doğru yolu seçmek, doğru yolda yürümek çok zor. Malum, dünya geçimini sürdürmek için çalışıyoruz. Gözümüz körleşiyor, kulaklarımız sağırlaşıyor. Herkes kalbindeki sesi iyi dinlesin. Bana yıllarca neler olabileceğini anlattılar ama ben anlamadım. Gözlerim kör, kulaklarım sağır vaziyette dünyanın peşinde koştum durdum."

"Sevmekten başka bir çıkar yolumuz yok. Teslim olursak içimizdeki bütün güzellikler ortaya çıkacak. Savaşırsak, sonunda nefsimiz kazanacak ve analar, babalar ağlayacak, meleklerin kanatları koparılacak, meleklerin çığlıklarını kimse duymayacak. Duyduğumuz kulaklarımızın, gördüğümüz gözlerin aslında bir anlamı yok. Memlekette herkes bir şey söylüyor; biz ne ocuyuz, ne bucuyuz, şanı yücelerden yüce olan Türk milletinin bir ferdiyim, evladıyım. Allah devletimize zeval vermesin. Güzel gönüllere sahip olan bu milletten Allah razı olsun. Devlet büyükleri, ali cenapları teker teker herkes aradı, baş sağlığında bulundu. Hepsine ayrı ayrı şükranlarımı ve minnetimi bildirmek istiyorum."

"Devletimiz zeval görmesin. Milletimiz necip, güzel bir millet. Güzel gönüllü insanlar var. Ben öncelikle kendim için şunu söyleyeyim; ben günahkârların günahkârı, fakirlerin fakiri, acizlerin acizi bir garibim. Rabbim özel yaratmış, güzel yaratmış, çok sevdi yanına aldı. Bu memlekette artık ikilik olmasın. Bu vahim olayı yapan insanlara da zulmedilmesin, adaletin karşısına çıkıp cezalarını çeksinler. Allah onların analarına, babalarına da yardımcı olsun."

"Masallarla büyüdük. Bir varmış, bir yokmuş. Bir Özge varmış, bir Özge yokmuş. Sevgi geldi saygı geldi cihana, biz yarattık dediler. Bizler sevmesini saymasını öğretmeye geldik cihana."