Bazı başucu kitapları vardır; roman, hikâye ve fikir kitapları gibi bir oturuşta okunmaz. Masanın üstünde durur ve gelip gittikçe açar okur insan. Her okuyuşta yeni bir şey keşfeder. Hakan Arslanbenzer’in yıllardır yazdığı kitap eleştiri yazılarını derlediği Eskimeyen Kitaplar da tam böyle bir kitap işte.

Muhammed Berdibek, arabesk müzik üzerine yazdığı yazılarla okurlar tarafından oldukça ilgi gördü.

Romana dair getirilecek eleştirilerden biri de romanın üslubundaki aşırı tasvirci tutumdur.

Mustafa Çiftci son zamanlarda adını sıkça duyduğumuz hikâyecilerden.

Anı kitaplarını okumayı sever misiniz?

Emre Baştuğ bir gazeteci gözüyle dünyanın birçok ülkesinden onlarca farklı insanın hikâyesini Aynel Hayat kitabında anlatıyor.

Tea Obreht’in Kaplanın Karısı romanını sadece isminden dolayı satın aldığımı söyleyebilirim. Has kitap okurlarının nadir başına gelen bu olay benim de başıma geldi.

Melankoliyi yazarak, melankoliden uzak duruyorum.

Bunlar kime neyi pazarlamaya çalışıyor?

Acziyetin Tekniği insan zihninin abartılmış taraflarını törpüleyen öykülerden oluşuyor.

Edebiyat tarihçileri nasıl adlandırır bilmem ama Giritli Aziz Efendi’nin 18’inci yüzyılda kaleme aldığı Muhayyelat (Muhayyelât-ı ledünni-i ilahi-i Giridî Ali Aziz Efendi) tam bir modern metin bana göre.

Tayfun Pirselimoğlu ismini çektiği filmleriyle duymuştum.

Söylenecek en güzel iki kelime; şehit ve şahit.

İlk öykü kitabı Muhteris ile öykü dünyasında büyük bir yer kazandı Abdullah Harmancı.