İyi günler efendim! Doktor Lacivert’te bu ay; geleceğin süper besini “hamam böceği sütü” ve deliklerden korkanların hastalığı “tripofobi” var.

Fransa Milli Takımı göçmenlerin çocuklarıyla Dünya Kupası’nı kazanırken, Almanlar başarısızlıklarını bir göçmen çocuğunun sırtına yükledi. Oysa o çocuk bir önceki Dünya Kupası’nda Almanya şampiyon olurken en başarılı futbolu oynamıştı ve o zaman da göçmen çocuğuydu.

Dünyada hâkim olan sloganlar kırılganlığı, gereksiz ve köhne, ham ve hastalıklı, sağlamlıktan ve anlamdan yoksun bir şey olarak görüyor.

Türkiye’nin millî bir şuurla yeniden dirildiği şu günlerde Bahaeddin Özkişi ve onun gibi yazarları yeniden okumanın, bilhassa genç nesle okutmanın büyük faydası olacak.

Gelecekte olacakları bilme dürtü ve merakı insanoğlunu kahinlere, müneccimlere yöneltti. Bu yolda kimi zaman da rüyalar yol gösterici oldu. Bazen sıra dışı şahsiyetlerin gördüğü rüyalar büyük fetihlerin, çağ değiştiren olayların göstergesi sayıldı.

Dünyayı değiştirecek gücün asırlar önce olduğu gibi Doğu’dan filizleneceğine ve Batı’nın koyduğu tüm bu “sosyal kölelik” kurallarını yıkacağına inancım tam.

Modern küresel güçlerin zihnimizi, düşünme şeklimizi ve davranışlarımızı bile belirlediği günler içindeyiz. İlişki biçimlerimiz değişti, değişiyor. Düşüncelerimizi belirlemek isteyen küresel güçler bütün mümkün gelecek tahayyüllerini koskoca kara bulutlarla örmüş durumdalar. Tüm dünyayı ilgilendiren meseleler arasında kültürel alandaki zihin belirleme projesi çoğunluk güme gitse de, gelecekte bizi...

Benim bir roman kahramanım yok ama okuduğum pek çok roman ve sevdiğim pek çok kahraman var. Belki de yaşlandığımdandır, Mümtaz ile Nuran’ı, sanki dayım ile halam imiş gibi seviyorum.