Ölmeden yası tutulan çocuklar
Dağa götürülen çocukların annelerinin eylem çadırına gittiğinizde âdeta bir yas evine girmiş gibi oluyorsunuz. Hani taziyelerin kabul edilip eş dostun acıyı paylaşmak için bir araya geldiği yer misali.
Nereden duyduğumu hatırlamadığım bir türkü ya da şarkı sözü takılıyor aklımın ucuna; üç oğlum var biri asker, biri dağda, biri zorda… Ancak filmlerde ya da türkülerde olur böyle şeyler derken aslında filmlerin ve türkülerin halkın içinden çıktığını unutmuş gibiyim. 19 yaşında dağa götürülen (anneler 'kaçırılan' sözünden hoşlanmıyorlar). Ferhat'tan bahsederken annesi diğer iki kardeşinden de bahsediyor; biri askermiş, diğeri ise zorda (hapiste). Fakat o dağa götürülen oğluna ağlıyor bir tek, belli ki hapiste olanın yaşıyor olması onun için bir teselli. Ne de olsa başının üstünde damı ve yiyecek bir sıcak çorbası var. Ama Ferhat için gözyaşı hiç kurumuyor, âdeta yas tutuyor.
Dağa götürülen çocukların annelerinin eylem çadırına gittiğinizde bir yas evine girmiş gibi oluyorsunuz. Hani taziyelerin kabul edilip eş dostun acıyı paylaşmak için bir araya geldiği yer misali. Dinmeyen gözyaşı, durup durup birbirine oğullarını ve onlarla ilgili en güzel anılarını anlatan anneler, sonra biraz suskunlaşıp, güç toplayıp yeniden ağlamalarla başlayan ağıtlar. Ağıt geleneği Doğu'da yaygın olmakla birlikte ölünün ardından tutulan yasın en önemli belirtecidir. Acısıyla baş edemeyen annenin de bir şekilde oğluna seslenişidir, hiçbir zaman duyamayacağını bile bile ondan vazgeçmediğinin ifadesidir. Ölünün ardından yakılan ağıt da gidenden vazgeçilmediğinin, hâlâ ona seslenerek var edildiğinin ve gidişin kabul edilmediğinin bir işaretidir.
"19 yaşındaydı" diyor kadınlardan biri, "aşçıydı, pasaportunu çıkartıp Kıbrıs'a gidecekti çalışmaya." Pasaport çıkarmaya gittiği günden beri kayıp. Uzun süre aramaların ardından, köyden bir başkasının fotoğrafa bakarak "O çocuk dağda" demesi üzerine gidişin nereye olduğunu anlamışlar ve bir o kadar da şaşırmışlar. Diğer bir kadın onun ağıdına gözyaşlarıyla eşlik ediyor. 14 yaşındaki oğlu okuldan eve gelmiş, yemek yemiş ve internet kafeye gitmiş… Gidiş o gidiş, bir daha haber alınamamış oğlundan. Oğlunun yeşil gömleği her daim kucağında ona ait kalan son şey.
Dağa götürülen çocukların annelerinin eylem çadırına gittiğinizde bir yas evine girmiş gibi oluyorsunuz. Hani taziyelerin kabul edilip eş dostun acıyı paylaşmak için bir araya geldiği yer misali. Dinmeyen gözyaşı, durup durup birbirine oğullarını ve onlarla ilgili en güzel anılarını anlatan anneler, sonra biraz suskunlaşıp, güç toplayıp yeniden ağlamalarla başlayan ağıtlar. Ağıt geleneği Doğu'da yaygın olmakla birlikte ölünün ardından tutulan yasın en önemli belirtecidir. Acısıyla baş edemeyen annenin de bir şekilde oğluna seslenişidir, hiçbir zaman duyamayacağını bile bile ondan vazgeçmediğinin ifadesidir. Ölünün ardından yakılan ağıt da gidenden vazgeçilmediğinin, hâlâ ona seslenerek var edildiğinin ve gidişin kabul edilmediğinin bir işaretidir.
"19 yaşındaydı" diyor kadınlardan biri, "aşçıydı, pasaportunu çıkartıp Kıbrıs'a gidecekti çalışmaya." Pasaport çıkarmaya gittiği günden beri kayıp. Uzun süre aramaların ardından, köyden bir başkasının fotoğrafa bakarak "O çocuk dağda" demesi üzerine gidişin nereye olduğunu anlamışlar ve bir o kadar da şaşırmışlar. Diğer bir kadın onun ağıdına gözyaşlarıyla eşlik ediyor. 14 yaşındaki oğlu okuldan eve gelmiş, yemek yemiş ve internet kafeye gitmiş… Gidiş o gidiş, bir daha haber alınamamış oğlundan. Oğlunun yeşil gömleği her daim kucağında ona ait kalan son şey.