Nostalji kurgusal bir şey… Zaten bu yüzden psikolojik bir rahatsızlık aynı zamanda… Bireysel olarak baktığında nostalji bir hastalık çünkü geçmişe takılıp kalmak anlamına geliyor.

Türkiye'nin kendi coğrafyasının sorunlarını görmezlikten gelme, ilgilenmeme gibi bir durumu yoktur. Bir kere bu seçenek değildir.

15 Temmuz milletin cesaretle, kahramanlıklarla yazdığı bir tarih. Bunu şahlandıracak, gelecek nesillere aktaracak söylemlere sahip olmamız lazım.

Osmanlı’nın Afrika’da varlığı sömürgecilik denen şeyin en az üç asır, kuzey Afrika içinse dört asır ötelenmesini sağladı.

Sosyal adaletsizlikler sebebiyle Afrikalıların ellerinden alınanları gördüğümüz gibi, hâlâ sahip oldukları güzellikleri de -ki çoğunu biz kaybettik- görmeye ihtiyacımız var.

Dünyadaki tek çocuğun ‘benim çocuğum’ olması gibi, dünyadaki tek anne de ‘benim annem’ meselesi. ‘kuzguna yavrusu anka görünürmüş’ meselesi.

Evliya Çelebi bir seyyah, maceraperest, her türlü tehlikeye atılabilen bir adam. Biz Evliya Çelebi’den istesek en az 10 tane Indiana Jones filmi çıkarırız.

Geleneğimize sahip çıkma hassasiyetini adeta ismiyle özdeşleştiren Süheyl Ünver en zor şartlarda bile sanatımız ve kültürümüzden vazgeçmedi. Millete ve kültüre hizmet için var gücü ile çalıştı, topladı, üretti; sadece kalemi ve diliyle değil lisan-ı hâli ile de birçok güzelliğe vesile oldu.

Diğer canlıların aksine insan doğaya mahkûm değildir: Ne iklim ne de coğrafya. Benzer coğrafya şartlarında yaşayan insanlar birbirlerini andıran tepkiler göstermiyorlar.

Erdoğan ve eşi bana 15 dakika zaman ayırdılar. Eşi bana çok samimi bir şekilde sarıldı. Çok kibar, çok iyi davrandılar. “ülkemize hoş geldin” dediler. Bu yüzden beni asıl heyecanlandıran karşımda bir başkan olması değil, başkanın bu kadar samimi bir insan olduğunu görmekti.

Akıl insana verilmiş en büyük nimettir ve asla gönül ile çelişmez ama hayatı, gönlüne göre yaşayan insana farklı, nefsine göre yaşayan insana farklı gösterir. Akıl bilgi getirir ama kalp bilgelik…

Ramazanla gelen arındırıcı hediye oruçla maddi, zahiri, nefsani ağırlıklarını, fazlalıklarını bıraktıkça insan kendi derununa, kalbine, ruhuna yakınlaşır. Mideden yani maddeden uzaklaştıkça kalbin derinliklerine, latifelerine odaklanmaya başlar.

Mimarlık tarihimizin en önemli isimlerinden biri şüphesiz Turgut Cansever’dir. O, sadece tasarlayan ve inşa eden bir mimar değildi, düşünen ve düşündüğünü söylemekten çekinmeyen, kendisine yakıştırılan “bilge mimar” iltifatını sonuna kadar hak eden bir entelektüeldi. Osmanlı ve Cumhuriyet dönemi şehirciliği ile uğraşan Cansever, mimarlığı eşref-i mahlûkat olan insanın anlam arayışlarının bir ürünü...

Çocukla ramazanı tanıştırın. Hiç didaktik, zorlayıcı davranmayın. Ramazan ve oruç çocuğun elinden tutacaktır, onunla arkadaş olacaktır.